Rem

Er staat een rem op ruisen
De Ingetogen zee vertraagt
Steevast in de onderstroom

Dieper en stiller
Tot de slaap bezit neemt
Van beweging en geluid
De nacht is in
Ik ben uit

Zinderen

De delen passen maar raken niet
Zinderend zwijgen ze
af en aan
Dichterbij is verderop gegaan

We ontzien onze ogen
Want eens elkaar aangeraakt
Is aan voorgoed een einde gemaakt

Gevonden

Een onverwachte vreugde
Vleide zich naast mij neer
Stralende warmte
Waaraan ik mij koester
Een nieuw gevoel voor ons beide

We waren al verbonden
Wie heeft wie gevonden
De afstand geslecht die ons scheidde

Afwezigheid

Donker is niet meer
Dan afwezigheid van licht
Waarin ik jouw gezicht
Blijf zien keer op keer

Ontsluiting

Nu het water aan mijn lippen staat
Ik de aarde niet meer voel
Met mijn voeten
Teken ik kringen
Ringen rond de zon
Steeds grotere tot kracht
Mij laat oprijzen
En ik naar beneden kijk

Zodat ik kan grijpen
Wat ik eerder niet begrijpen kon

Nagloed

De nagloed van je woorden
Branden in mijn huid
Ons verstikkend zwijgen

Ik adem in
Jou laat ik uit.

Verbinding

De waan los
Van het zinnige zien
Verschoten kleuren
In oplichtend wit

Wetend dat in ieder mens
Een ware kern zit
Zie ik in iedere boom
Een onderliggend bos

Richting

Afstand nemen
De lijn onderbreken

Voor in achteruit

Durven
En het besef laten komen
Dat richting zich niet laat leiden
Dagdromen niet zijn te mijden
En Vreugde Vol is waar we eerder niet keken

Lock down

Binnen ingesloten
Zoek ik het midden
En mijd de grens

Vogels zien de mens
Door een raam
Ze zingen je naam
Zie en leer
Van hun laatste wens

Dijk

Ik loop deze avond op de dijk
*
Spinnenweb en regenbogen
Trekken lijnen ver naar binnen
Dieper dan door meeste zinnen
Wordt mijn hart intens bewogen
*
Een samenspel met de kosmos
Nietig voelen maar compleet
Weten dat je weet
Alles hangt samen niets is los
*
Verbonden ben ik verbinden zal ik

Loslaten

Gaandeweg
Loslaten
Ruimte maken
Zonder twijfel en niet bang
Klaar
Zodat ik nieuw ontvang

Haven

Ik voer bij dichte mist de haven binnen
Behoedzaam turend zocht ik jou
Of een contour dat ik vertrouw
Ik hoorde een meeuw, krijsend buiten zinnen

Toen heb ik je blik herkend
Tomeloos diep en sprankelend
Het maakte me broos en wankelend
Heb ik mijn ogen afgewend

In dit lichte stille water
Weet ik nu in blij verdriet
Als je de ander in jezelf ziet
Zal het goed komen later
Heel veel later

Quantum ommetje

Ik bevind mij in superpositie
Tegelijk hier én daar

Ik heb mijn bril afgezet
Het maakt me lichter
En ik zie dan beter dichterbij

Stil

Zompig zakt mijn zilte druppel
In het drassige waterland

Suizend zwieren duizend veren
Stormachtig in haast wijkende lucht

Luisterend naar krakende bomen
Leer ik hier om stil te zijn

Plooiend binnenin getogen
Weet ik mij onbewogen en klein

Etna

Vuur zwavel lava
Uit een diepe krater
Later vruchtbaar land

Ik vlei me in je schoot
Aarde ik bemin je
Hier, zo dicht bij de dood

Voor wat jij kan geven
Vruchten
Een gedicht
Drang tot overleven.

Waar liefde landt

Flessenpost
Naar
een verre kust
Waar
liefde landt
Daar
zal het aarden

Ontkiem me
Berg mijn levenslust

Verderop gedichten

Het liefst pluk ik laaghangend fruit
Ik pers daar zachtmoedig een rijmend vers uit

Zo in het zicht, makkelijk te grijpen
Puur zoals het hangt klaar met rijpen

Hoe anders is het Verderop gedicht
Waarnaar ik aanhoudend tast
Hoger, grilliger met scherper contrast
spiegelt zij het binnenlicht

Schier onnavolgbare zinnen
Wekken mij diep van binnen,

Soms zijn het raadsels, zegt het mij niets
Soms borrelt het en smeult er iets

Verderop vruchten of laaghangend fruit
Neem poëzie in en leef je uit

Tanka

De tuin schitterde
Van slijm en naakte passie
Parende slakken

Aftasten en aanvoelen
Trage liefde houdt het langst

************************************

Naar aanleiding van de limericks

“Kieren dichten ” en “Gladjes” van Harrij Smit op zijn blog ” gedacht & gedicht”

Ik dacht terug aan verleden zomer. Ik was toen getuige van het fascinerende schouwspel van parende slakken. Geen bier meer in mijn tuintje. Of juist wel?

Opdiepen

Het licht op het water
Breekt in losse flarden
Uit een
Ze beuken tegen de kant
Onpeilbare donkerte
Vertraagt mijn blik

Ik slik en huiver
Keer mij om

Kom, we gaan wat drinken en praten
Luisteren naar wat zoal boven komt drijven
We proosten op diepte, en de waan van het bestaan.
Om uitbundig te blijven en in stilte te gaan

Het geheime geheugen van water

IJsbloemen doemen op het glas
Uit het niets betover lijnen
Wat eerst vloeibaar was

Bottend vanuit een hart
Bevroren kristallen symmetrie
Wat ik dacht is wat ik zie

Druppelend stuivend zwevend
druipend golft het door mijn lijf
Zodat ik samenhangend blijf
Een geheel en levend

Breekbaar

Ze riepen je naam
Galmend tussen witte muren
Echoënd in magneten

Onbreekbaar ijle liefde
Vult de tussen ruimte
Tere handen houden los

Je spaart woorden in broze huid
Kijkt en luistert
Luistert niet naar ons

Dikke lijnen als touwen

Avondschemer sluimert over het gras

In de bomen zullen sterren komen
Ook de maan zal ergens moeten zijn

Deze dag als alle andere
Zocht ik  je hand
Ruw eelt en dikke lijnen als touwen
Mijn hand in de jouwe
Geborgen
Omvat je mijn gezicht

Kom, geef mij de nacht
Ik droom waaruit ik werd gehouwen
En keer alles nogmaals om

Ik zal mij verbonden weten
Met de schoot van alle vrouwen

In de verte wordt het al weer licht

Omarm en Verwarm

Hij spuugt in gal en bloed
Ijs scherpe woorden
De wereld in

Palend op zijn meter
Weet hij alles beter
Razend tierend puilt hij uit
Hij ziet zich groter dan hij kan zijn
Het maakt hem klein

Kom dooi kom omarm en verwarm
Help deze kille starre man
Zodat zijn hart weer kloppen kan

Kijk me aan
Ik hou van jou
Laat gaan die bittere kou

Wend je af of keer je om
Zodat ik, dichter bij je kom

Luisteren is een goede start
Net als kijken vanuit je hart

Tanka 3

Herfst hibiscus blad
Met op haar tak een koolmees
Beide kleuren geel

Herinnering aan de zon
En zoete zomerochtend

Tanka 2

Geritsel s’nachts

Verborgen onder takken

Familie Egel

Stekelig knus bij elkaar

Spits en prikkelend leven

Mijn eerste Tanka

Meer dan oud papier
Beelden in sapstroom ringen
Drukken de tijd uit

Een diep snikken voor de val
Ze giet verdwaalde tranen

🍁🍂 Ideeën 🍂🍁

Nog ongevleugeld dwarrelt
mijn idee met de herfstbladeren mee

Weerbarstig als ideeën zijn
Wilde ze gaan en zelf bestaan
Met weemoed denk ik nu terug
Aan het vrije blije begin
Maar ideeën worden groot
Ze krijgen zelf zin

Wie weet, vindt ze de ideeën wereld
En begint er zelf een
Dan vormen ze met zijn tweeën,
Drie grandioze ideeën.

Keerpunten

Lentelicht
Golven kracht
Maken iets van niets

Herfstlicht
Groen geel rood
Wattig licht
verwachtte dood

Boven een golvend geploegde akker
Keren vogels
Terug en later weer om

Ook het punt waarop mijn dromen keren
En ik weer op aarde kom

Alsof een golf het strand kust
Alles keert door licht
Beweegt en

Rust.

Op de fiets

Op de fiets heb ik last van dichten
Waar ik kijk hoe hard ik ook fiets
Overal verschijnt wel iets
Volzinnen of vergezichten

Een meeuw krast mij zijn honger toe
Bomen ruisen over het zicht
Stromend water druppel gedicht
De zwerfkei zucht zwaar en moe

Het kan zomaar gebeuren dat voorbijgangers mijn vers kleuren
Een bijna contact een vluchtig kijken
Kan mijn gedicht enorm verrijken

Alles fietst aan mij voorbij
Ik neem het waar
Het maakt me blij

Iedere dag

Op het strand
Luister ik
Naar wind gefluister
En schelpen die ik vind

Sommige achteloos vertrapt
Tot splinters
Weerloos zonder verband
Liggend in het zand

Voor mij rest een zelfde lot
Vroeg of laat
Een lege huls zonder inhoud
Wiens vluchtige vulling
verder gaat

Tot dan zoek ik verbinding
Binnen boven
Buiten onder
En beloof mezelf plechtig
Dat ik iedere dag bewonder

Perron

Zoals jij daar staat op dat perron
Gebogen en alleen
Je kijkt omhoog, volgt je gedachten
Je stuurt ze ergens heen

Er hangt droefheid in de lucht
Een vochtig zwaar gemis
Tussen alle treingeluiden
Voel ik dat er zij niet meer is

Dan maar reizen en bewegen
Overal en nergens heen
Je komt haar toch wel tegen

Een vluchtige geur
Gebaar of woord
Een glimlach die je kort bekoort
De stem die jou ooit troostte
Heb je al lang niet meer gehoord

Dus blijf je reizen
Eeuwig zoeken
Naar iets wat het bijna raakt
En je dan, in het voorbijgaan,
Intens gelukkig maakt

Jij en ik

Alle hoop voor onze helden
Die zwarte honden leren weerstaan
Die donkere hele dagen
Door zware tijden gaan

Alle kracht voor deze dragers
Van raadselachtig somber gewicht
Het enige wat ze vragen
Is dat er wordt bij gelicht

Alle liefde voor hen die zoeken
Naar wat heel normaal schijnt
Maar steeds als het dichtbij komt
Lijkt dat het verdwijnt

Rustig vrijuit kunnen leven
Is soms een hels karwei
Maar samen gaan we het redden
Jij en ik zijn wij

Donder en bliksem

Open de sluizen slecht alle muren
Stook op de binnenvuren
In verhitte stilte wordt hier gesmeed
Aan iets wat dichten heet

Kijk naar beneden ontgrendel verdriet
Zie de diepte in wat je ziet

Voel het ritme van seizoenen
Leer het onzegbare toch te benoemen

Luister naar het geluid van de wind
Het kan zijn dat je daar inspiratie vindt

Kom maar bliksemschicht en donder
Schrijf je gedicht en verwonder

Of…. laat het rijm zacht en teder komen
En put poëzie uit je dromen

Druppels licht

Een plant heeft evengoed
Als het gemoed
De zon en water nodig

Een eigen plaats om stil te staan
Vrijelijk open en omhoog te gaan
Water druppels stromen vloeien
Laten los en laten groeien

Het nog vochtige ochtend licht
Tovert een glimlach op jouw gezicht
Een plant schenkt bloemen of een vrucht

Zoete zorgeloosheid
Doordrenkt de lucht.