Vanuit een ander raam
Kijk ik van onder naar boven
Namen geschreven in de lucht
In vogelvlucht mijn leven zien
Het geven en dan sterven.
Zwerfkei
Laatst sprak een
steen mij aan
Een grote zwerfkei
Hij lag daar zwaar
en slaakte een zucht
Een windvlaag raakte mij
Hij verhaalde over
zijn dwalen en zwerven
Ik zag de diepe kerven
aan zijn ruwe oppervlak.
Hij liet zich gewillig leiden door krachten in de natuur
Eerder, lang geleden, in een ver vergeten uur.
Ik vertelde over deze mensentijd
Over hoop, geloof en liefde
haat, jaloezie en nijd
Opgelucht met onze dialoog leek het kort
alsof hij licht bewoog
Ook hij was ontstaan uit binnenvuur
Uit warme passie van de natuur
Oud, koud maar vol verlangen
Sprak hij zacht
Over een Oost-West verbindende kracht
Een samentrillend leven
Zoals vuurstenen vonken geven
Zo vormen harten
Cirkelend in elkaar
Jou en mij werkelijk en waar
Ernstig
Laten bezinken
Blijven drijven
Niet verdrinken
Blijf trouw aan jezelf
Alleen
Gelaten
Verraden voelen
En intens alleen
Verlaten door je lijf
Wil je dat ik blijf slapen….
Schuif je dan een stukje op
Tijd
Leven op het scherpst van de snede
Tijd splijt in facetten
Het jaar heeft de dagen bijna ingeslikt
Goed opletten
Voor je het weet ben je uitgetikt
Gelukkig een Nieuw jaar!
Maak het van jou:
Geef, Geniet,
Ontvang, Geef ….💞
Midwinter 🔥 Winterwende
Winter kwam met brede slagen
Ze werpt een koud en ragfijn kleed
Daaronder, in de kiem wordt al gesmeed
Voor latere, nieuwe dagen
***
Het is er warm en onaards licht
Veilig diep verborgen
Geen kennis nog van morgen
Tijdloos zonder gewicht
***
Later zal de zon ontsluiten
De kiem wordt uitgelicht
Binnen wordt weer buiten
Met even grote slagen
Als in het begin van dit gedicht
Opera
In drie bedrijven drie keer rond de aarde gaan
Aangeraakt
Opgetild
Geliefd
Bemind
Bedrogen
Neergesmeten
Het doek valt.
Ik leef ! en speel verder.
Intuïtie
Muren van intolerante
Blaaskakerige dikke huiden
Ver weg
Buiten hun beperkte zicht
Ligt het Aanvoelend Weten
Niet om te graaien
Maar om voorzichtig te worden uitgelicht
Tanka 4
Daar gaan de Ganzen
Krachtig de weg doorklieven
Het zuiden peilend
De wereld van bovenaf
Gezien en zo gelaten
Mijn eerste Tanka
Meer dan oud papier
Beelden in sapstroom ringen
Drukken de tijd uit
Een diep snikken voor de val
Ze giet verdwaalde tranen
Op de fiets
Op de fiets heb ik last van dichten
Waar ik kijk hoe hard ik ook fiets
Overal verschijnt wel iets
Volzinnen of vergezichten
Een meeuw krast mij zijn honger toe
Bomen ruisen over het zicht
Stromend water druppel gedicht
De zwerfkei zucht zwaar en moe
Het kan zomaar gebeuren dat voorbijgangers mijn vers kleuren
Een bijna contact een vluchtig kijken
Kan mijn gedicht enorm verrijken
Alles fietst aan mij voorbij
Ik neem het waar
Het maakt me blij
Jij en ik
Alle hoop voor onze helden
Die zwarte honden leren weerstaan
Die donkere hele dagen
Door zware tijden gaan
Alle kracht voor deze dragers
Van raadselachtig somber gewicht
Het enige wat ze vragen
Is dat er wordt bij gelicht
Alle liefde voor hen die zoeken
Naar wat heel normaal schijnt
Maar steeds als het dichtbij komt
Lijkt dat het verdwijnt
Rustig vrijuit kunnen leven
Is soms een hels karwei
Maar samen gaan we het redden
Jij en ik zijn wij
Donder en bliksem
Open de sluizen slecht alle muren
Stook op de binnenvuren
In verhitte stilte wordt hier gesmeed
Aan iets wat dichten heet
Kijk naar beneden ontgrendel verdriet
Zie de diepte in wat je ziet
Voel het ritme van seizoenen
Leer het onzegbare toch te benoemen
Luister naar het geluid van de wind
Het kan zijn dat je daar inspiratie vindt
Kom maar bliksemschicht en donder
Schrijf je gedicht en verwonder
Of…. laat het rijm zacht en teder komen
En put poëzie uit je dromen