Zwerfkei

Laatst sprak een
steen mij aan
Een grote zwerfkei
Hij lag daar zwaar
en slaakte een zucht
Een windvlaag raakte mij

Hij verhaalde over
zijn dwalen en zwerven
Ik zag de diepe kerven
aan zijn ruwe oppervlak.

Hij liet zich gewillig leiden door krachten in de natuur
Eerder, lang geleden, in een ver vergeten uur.

Ik vertelde over deze mensentijd
Over hoop, geloof en liefde
haat, jaloezie en nijd

Opgelucht met onze dialoog leek het kort
alsof hij licht bewoog

Ook hij was ontstaan uit binnenvuur
Uit warme passie van de natuur

Oud, koud maar vol verlangen
Sprak hij zacht
Over een Oost-West verbindende kracht
Een samentrillend leven

Zoals vuurstenen vonken geven
Zo vormen harten
Cirkelend in elkaar
Jou en mij werkelijk en waar

7 gedachten over “Zwerfkei”

Voeg uw reactie toe

    1. Een bevriende beeldhouwer exposeerde op een expositie met de naam “In gesprek met steen”. Er was een gedicht van een Poolse dichteres.
      Wislawa Szymborska. Een heel ander, voor mij verwarrend gedicht . Het werd mijn inspiratie bron.

      .

      Like

      Beantwoorden

  4. Bron van het begin

    twee zwerfstenen vlogen lichtjaren in het donkere heelal
    tot ze elkaar plots raakten
    door het schuren vlammen maakten
    hieruit werden gensters geboren met de kosmos als stal

    voor al de volgende dagen
    was de duisternis verslagen
    de prille schijn
    won steeds meer terrein

    meer dan miljoenen jaren later
    een stofje werd aarde met zeeën vol water
    waarin leven de oorsprong vond
    en de mens ontstond

    de voorouders van onze ouders en jou en mij
    ontstaan door liefde na een vrijerij
    en dit allemaal, geloof me vrij
    door de botsing van een eenzame zwervende kei

    Je schreef gewoon een ongewoon prachtig gedicht, Maria!
    Het was de bron van mijn woorden spielerei. :)
    Lenjef

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Plaats een reactie

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑